Verhaal van Ann

Onlangs werden we aan de kust aangereden langs achter. Ik had onmiddellijk pijn in mijn nek en ben naar de arts geweest. Die raadde me aan om foto's te laten nemen om breuken uit te sluiten. Op de foto's was niets te zien. Ik ben dan ten rade gegaan naar een specialist. Ik had pijn in mijn nek en een gevoel in mijn arm alsof ik 1000 kilo had gehoffen. Een glas vasthouden kon ik niet meer, koken en strijken was ook uit den boze...
Er werden na een NMR-onderzoek 3 hernia's vastgesteld. Verdict Whiplash (wervel CII- CIII). Maar daar kan ik nog met leven. Het ergste was dat er roddels, neen eigenlijk lasterlijke taal die werden verspreid door mijn collega's. Volgens hen was ik afwezig op het werk omdat men nog mooi weer had voorspeld die week, mijn auto had toch een omnium dus dat accident was in scene gezet...
Ik was er kapot van, daar ik altijd goed tracht te doen, ook voor mijn collega's. Binnenkort moet ik terug gaan werken en dit met een zeer klein hartje. De pijnen zijn er nog maar de emotionele pijn is nog veel meer aanwezig. Hoe slecht zijn de mensen toch, denk ik dan...
Ik heb nog nooit een depressie gehad maar nu moet ik zeggen dat ik er flink door aangedaan was. Ik neem nu anti-depressiva en hoop dat dit voorval me op termijn sterker maakt.

Naar verhalen